Θέλησα κάποτε να μπω στο παρελθόν
για να το γνωρίσω.
Χτύπησα την πόρτα του και αυτή μου μίλησε.
Πριν γνωρίσεις το παρελθόν, γνώρισε εμένα, μου είπε.
Είμαι του Αργύρη Γιωργάκη, άρχοντα των Δουμπιών από την οικογένεια Τσιουρέλα.
Ζω 130 χρόνια, άνοιξα και έκλεισα άπειρες φορές.
Άκουσα και είδα τόσα πολλά.
Όλα τα γλέντια του χωριού που γίνονταν σιμά, στην παλιά πλατεία, στις βρύσες.
Από δω πέρασαν τον Τούρκο που σκότωσε τη Στεριανή Πιπερά. Δίπλα μου κρύφτηκε ο κλέφτης Καλαμπούκας το 1904. Μπροστά μου, το 1943, οι αντάρτες προσπάθησαν να πυροβολήσουν τους Βούλγαρους στρατιώτες. Και πόσα άλλα, πόσα άλλα.
Το 1883 μάστορες ξυλουργοί έκοψαν ένα 50χρονο δέντρο.
Κόψαν τις σανίδες, τις κάρφωσαν και με δημιούργησαν.
Με πότισαν με αθάνατο νερό, με τον ιδρώτα τους, άκουσα τα μυστικά τους.
Κρύα χειμωνιάτικα πρωινά, καυτά καλοκαιρινα μεσημέρια, μετά τον θέρο, μετά τον τρύγο, μετά το πανηγύρι.
Και ζω ακόμα.
Δεν κουβαλώ μόνο το βάρος των χρόνων μου, αλλά και το βάρος των χρόνων του δέντρου, της μάνας μου, όλου του χωριού. Γιατί είμαι από άλλη γενιά, ανθρώπων που ζούσαν με ουσία.
Ας με γνωρίσουν και ας με θαυμάσουν πολλοί, γιατί είμαι η μοναδική πόρτα ... που έχει ονοματεπώνυμο.
H συγκεκριμένη πόρτα βρίσκεται στα Δουμπιά φέρει την επιγραφή "Του Αργειρη..Γιωργάκη 1883". Προέρχεται από την παλιά οικία του Αργυρίου Τσιουρέλα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου