Παρασκευή 31 Ιανουαρίου 2014

Σεραφείμ Ιππομάχης - Ένας άγνωστος δάσκαλος του Γένους από τη Γαλάτιστα

O ιερομόναχος Σεραφείμ Ιππομάχης γεννήθηκε στη Γαλάτιστα γύρω στο 1790 και αν κρίνουμε από το φαινομενικά αρχαιοπρεπές όνομά του, πιθανόν καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως προέρχεται από τη γνωστή οικογένεια της Γαλάτιστας Πομάκη. Δεν έχουμε ιδιαίτερες πληροφορίες για τα πρώτα χρόνια της ζωής του, όπως αναφέρει ο ίδιος στην εισαγωγή του βιβλίου του, «Επιτομή Ελληνικής Γραμματικής», αναχώρησε από την Ελλάδα ένα χρόνο μετά την κήρυξη της ελληνικής επανάστασης.
Ο ίδιος είχε συμμετάσχει στην επανάσταση της Χαλκιδικής.
Από σποραδικές πληροφορίες στη βιβλιογραφία μαθαίνουμε πως ο Σεραφείμ στο διάστημα της παραμονής του στο εξωτερικό, αρχικά κατέφυγε στην Ιταλία, όπου περάτωσε τις σπουδές του. Στη συνέχεια ασχολήθηκε επί μια δεκαετία με τη διδασκαλία ελληνοπαίδων σε σημαντικές ελληνικές παροικίες της Ευρώπης, όπως το Λονδίνο, η Τεργέστη και τέλος το Μόναχο, όπου την περίοδο 1832-1834 χρημάτισε εφημέριος του ελληνορθόδοξου ναού της Μεταμορφώσεως. Το 1835 επέστρεψε στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκε στο Άργος, όπου το 1836 του ανατέθηκε η διεύθυνση της εκεί ελληνικής σχολής. Το 1837προκειμένου να βελτιώσει το επίπεδο της διδασκαλίας των ελληνικών εξέδωσε το βιβλίο του «Επιτομή Ελληνικής Γραμματικής, δια τους πρωτοπείρους της ελληνικής σχολής του Άργους παίδας».Πρόκειται ουσιαστικά για μια επιτομή της ελληνικής γραμματικής, βασισμένη σε αντίστοιχες πιο πρώιμες εκδοτικές προσπάθειες. Πιθανόν να σχετίζεται με το βιβλίο του Δ. Βενιέρη, «Επιτομή Γραμματικής», που εκδόθηκε το 1799 στην Τεργέστη, πόλη στην οποία ο Ιππομάχης έζησε και άσκησε το επάγγελμα του δασκάλου για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Στο Άργος ο Ιππομάχης παρέμεινε μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1840. Στη συνέχεια χρημάτισε σχολάρχης του ελληνικού σχολείου Πειραιά έως και το 1850, έτος ίδρυσης του γυμνασίου Λαμίας. Τη χρονιά εκείνη, έπειτα από πρόταση προς τη βασίλισσα Αμαλία, του «Επί των Εκκλησιαστικών και Δημοσίας Εκπαιδεύσεως» υπουργού Α. Πάικου, ο Σεραφείμ Ιππομάχης διορίστηκε πρώτος γυμνασιάρχης του νεοσύστατου γυμνασίου Λαμίας. Για το γεγονός αυτό η εφημερίδα «Αιών» (φ. 1108/25-10-1850) έγραφε τα εξής : «Συνέστη τέλος πάντων, αν και ατελές κατά το παρόν, το προ πολλού αναγκαιότατον θεωρούμενον Γυμνάσιον Λαμίας, και την διεύθυνσιν αυτού ενεπιστεύθη η Κυβέρνησις εις τον Αρχιμανδρίτην Σεραφείμ Ιππομάχην, άνδρα σεβάσμιον, πολυμαθή, πολύπειρον και κεκοσμημένον με όλας τας εις το οποίον φέρει διπλούν προσηκούσας επάγγελμα αρετάς. Χρηματίσας επί πολλά έτη διδάσκαλος εις διαφόρους κοινότητας των κατά την Δυτικήν Ευρώπην κατωκισμένων ομογενών εφείλκυσε το σέβας και την αγάπην αυτών». Στη θέση αυτή παρέμεινε έως το 1855, έτος παραίτησής του.
Το 1862 η εφημερίδα «Εθνοφύλαξ», με άρθρο της αφού εκθειάζει τις γνώσεις και την εκπαιδευτική πορεία του Σεραφείμ στις ελληνικές παροικίες του εξωτερικού, προτείνει τη χειροτονία του σε επίσκοπο(φ.81/16-8-1862) "Δεν ελλείπουσι παρ' ημίν οι άνδρες δυνάμενοι επαξίως να προχειρισθώσιν αρχιερείς. Εις δε των υπό του κοινού ως αξίων της ποιμαντορικής ράβδου θεωρουμένων δια τας αρετάς και τας γνώσεις των είναι και ο εν Άργει διαμένων αρχιμανδρίτης Σεραφείμ Ιππομάχης. Ο ανήρ ούτος ανήκων εις την τάξιν των αρχαιοτέρων διαδασκάλων εχρημάτισε σχολάρχης της εν Τεργέστη σχολής του γένους, εν Μονάχω και ακολούθως από του 1835-1855 σχολάρχης και γυμνασιάρχης". Λίγα χρόνια αργότερα, το 1867, του απονεμήθηκε ο Σταυρός του Σωτήρος «δια την πολυετή και χρήσιμον εις την ελληνικήν νεολαίαν διδασκαλίαν του».
Ο Σεραφείμ Ιππομάχης απεβίωσε στο Άργος τον Ιούνιο του 1871, αφήνοντας πίσω του ένα αξιοζήλευτο διδακτικό έργο. Η εφημερίδα«Αιών» (φ.2692/1-7-1871) έγραφε για την εκδημία του μεταξύ άλλων τα εξής : «Είς των αρχαίων διδασκάλων του ελληνικού έθνους, ο ιερομόναχος Σεραφείμ Ιππομάχης, Μακεδών, απεβίωσε κατά τα τέλη Ιουνίου, εν Άργει, όπου εγκατεβίου προ χρόνων, βαθύτατον φέρων το γήρας. Οίος ήρξατο του βίου αυτού, διδασκόμενος από της νεωτέρας ηλικίας, τοιούτος και ετελεύτησεν ο Ιππομάχης, αείποτε διδάσκων τους Ελληνοπαίδας, εν τε τη αλλοδαπή και εν τη ημεδαπή. Ευσεβέστατος τα Θεία, εις άκρον χρηστός τα ήθη, νοήμων δε και υπό ακραιφνούς πατριωτισμού εμπνεόμενος, διήνυσεν όλον τον βίον αυτού,μόνην μέριμναν έχων την εκπαίδευσιν της νεολαίας, και μόνην γλυκεία ελπίδα την απελευθέρωσιν της όλης πατρίδος. Ως τοιούτoς δε και προσωπικώς απεδύθη κατά τον μέγαν εθνικόν αγώνα και πάντοτε συνέδραμε και ειργάζετο πάση δυνάμει, οσάκις επαρουσιάζετο ακτίς τις, προς εκπλήρωσιν των εθνικών πόθων. Αυτάς εκτιμώντες τας αρετάς του Μακαρίτου, ευχόμεθα προς τον Ύψιστον όπως συναριθμήσει την ψυχήν αυτού εν σκηναίς δικαίων».
Επιστολή του Σεραφείμ Ιππομάχη προς τον Κ.Οικονόμο των εξ Οικονόμων
 
Ο ναός της Μεταμορφώσεως στο Μόναχο, όπου υπηρέτησε ο Ιππομάχης
Το 1829 παραδόθηκε στην ελληνική κοινότητα του Μονάχου
 


Τρίτη 28 Ιανουαρίου 2014

Τα λείψανα των τριών Ιεραρχών


ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ τοῦ Μεγάλου, Ἀρχιεπισκόπου Καισαρείας (+ 379)
Ἡ Κάρα στή Μονή Μεγ. Λαύρας Ἁγίου Ὄρους.
Ἡ δεξιά στό Ναό Κοιμ. Θεοτόκου Ν. Φιλαδελφείας Ἀττικῆς.
Μέρος τῆς δεξιᾶς στή Μονή Ἰβήρων Ἁγίου Ὄρους.
Μέρη χειρός στήν Ἱερά Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί στή Μονή Παναχράντου Ἄνδρου.
Ἀποτμήματα στίς Μονές Ἰβήρων, Διονυσίου (δύο), Παντοκράτορος (τρία) καί ἁγ. Παύλου Ἁγίου Ὄρους, ἁγ. Θεοδοσίου Ἄργους, Κύκκου Κύπρου, στή Λαύρα ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι Ἁγίας Πετρουπόλεως καί στό Ναό τοῦ ἁγ. Γεωργίου τῶν Ἑλλήνων Βενετίας.

Ἡ Κάρα στή Μονή Μεγ. Λαύρας Ἁγίου Ὄρους

Μέρος της χειρός στην Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος

Ιερά μονή Αγίου Παύλου Άγιον Όρος

Χέρι στον Άγιο Γεώργιο των Ελλήνων στη Βενετία

Ἡ δεξιά στό Ναό Κοιμ. Θεοτόκου Ν. Φιλαδελφείας Ἀττικῆς


ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ τοῦ Θεολόγου, Ἀρχιεπισκόπου ΚΠόλεως (+ 389)
Κάρα στή Μονή Βατοπεδίου Ἁγίου Ὄρους.
Μέρος Κάρας στή Μονή Μεταμορφώσεως - Μεγ. Μετεώρου.
Μέρος τῶν Λειψάνων στόν Πατριαρχικό Ναό ἁγ. Γεωργίου Φαναρίου ΚΠόλεως καί στή ΡΚ Βασιλική τοῦ ἁγ. Πέτρου Ρώμης,
Ἀπότμημα Κάρας στή Μονή Σλάτινας Ρουμανίας.
Ἡ δεξιά στή Μονή Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους.
Ὁ ἀριστερός πύχης στή Μονή Κουτλουμουσίου Ἁγίου Ὄρους.
Μέρος τοῦ ἀριστεροῦ ποδός στή Μονή ἁγ. Παύλου Ἁγίου Ὄρους.
Τρία τμήματα στή Μονή Παντοκράτορος Ἁγίου Ὄρους.
Ἀποτμήματα στίς Μονές Χιλανδαρίου, Διονυσίου, Ξενοφῶντος, Σταυρονικήτα, Γρηγορίου καί Παντελεήμονος Ἁγίου Ὄρους, Λειμῶνος Λέσβου, στή Λαύρα ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι Ἁγίας Πετρουπόλεως καί στό Ναό τοῦ ἁγ. Γεωργίου τῶν Ἑλλήνων.
Περί τῶν Λειψάνων στό ὁμώνυμο Προσκύνημα Ν. Καρβάλης Καβάλας, βλ. τήν σχετική ἀναφορά στό περί γνησιότητος τῶν ἁγίων Λειψάνων κεφάλαιο.


Μονή Αγίου Παύλου
Κάρα Μονή Βατοπαιδίου

Ναός Αγίου Γρηγορίου Καρβάλη

Οικουμενικό Πατριαρχείο

Το δεξί χέρι του αγίου Γρηγορίου Ιωάννινα

Νέα Καρβάλη

ΙΩΑΝΝΟΥ τοῦ Χρυσοστόμου, Ἀρχιεπ. ΚΠόλεως (+ 407)

Ἡ Κάρα μέ ἀδιάφθορο τό ἀριστερό αὐτί στή Μονή Βατοπεδίου Ἁγίου Ὄρους.
Ἡ δεξιά ἀδιάφθορη στή Μονή Φιλοθέου Ἁγίου Ὄρους.
Δύο τμήματα τῆς ἀριστερᾶς στή Μονή Μεγ. Λαύρας Ἁγίου Ὄρους καί ἕνα τμῆμα της στή Μονή Βαρλαάμ Μετεώρων.
Μεγάλο τεμάχιο κνήμης καί τέσσερα τεμάχια στή Μονή Παντοκράτορος Ἁγίου Ὄρους.
Δάκτυλος στή Μονή Δοχειαρίου Ἁγίου Ὄρους.
Ἀδιάφθορο μέρος στή Μονή Μεγ. Μετεώρου.
Ἀποτμήματα στίς Μονές Ἰβήρων Ἁγίου Ὄρους, Προυσοῦ Εὐρυτανίας καί Κύκκου Κύπρου καί στή Λαύρα ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι Ἁγίας Πετρουπόλεως.




ΠΗΓΗ
http://leipsanothiki.blogspot.gr/2012/10/6.html
http://churchsynaxarion.blogspot.be/

Δευτέρα 27 Ιανουαρίου 2014

Πρόσφυγες του 1821 από τη Μακεδονία και τη Θεσσαλία στη Σκόπελο του 1829








Τα παρακάτω ονόματα προέρχονται από την Εθνική βιβλιοθήκη και τα Γενικά Αρχεία του κράτους
Aπό Συκιά : Αθανάσιος Κωνσταντίνου εργάτης, Στάμου Ακριβός εργάτης, Αγοραστή Ξανθόπουλου, Ανδρέα Δημήτρης στρατιώτης, Βαινά Στέριος,
Από Κασσάνδρα : Γιάννης Κων/νου έμπορος, Αθανάσιος Αντωνίου, Δημήτρης Ιωάννη γεωργοί, Αποστόλου Γεώργιος εργάτης, Ιωάννης Καπανή εργάτης, Γιαννάκη Βασίλης εργάτης, Χριστόδουλος Γεωργίου ναύτης, Παπά Βασίλης ιερέας, Γεώργιος Ιωάννη στρατιώτης, Γιάννης Δημητρίου εργάτης, Γεώργιος Δημητρίου εργάτης, Στάμος Σαραφιανού εργάτης
Από Μαδεμοχώρια : Θανάσης Αργύρη ποιμήν, Μακρής Δημήτριος γεωργός, Ζαχαρίας Γρηγόρη έμπορος, Πέτρου Αναστάσης στρατιώτης, Βελίκω Αθανασίου, Νικόλαος Χαριστίδης έμπορος, Νικόλαος Γρηγορίου έμπορος, παπά Αρσένιος διδάσκαλος, Δημήτριος Ζαφείρη εργάτης
Από Πολύγυρο : Νικόλαος Θωμά γεωργός, Ζαχαρίας Γρηγόρη εργάτης, Αθανάσιος Βασίλη καρβουνάς, Νικόλαος Αργύρη έμπορος, Αργύρης Μιχάλη έμπορος, Γεώργιος Κώστα εργάτης, Μαυρουδή Νικόλαος στρατιώτης, Γιάννης Αργύρη καρβουνάς, Δήμου Δημήτριος στρατιώτης, Αναστάσιος Χατζημανόλη εργάτης, μαστροστάμος Μαστροδημήτρης, Αθανάσιος Αποστόλου,
Γεωργίου Αργύρης εργάτης, Στεριανός Κώστα εργάτης, Μακάριος Κώστα καλόγερος
Από Πολύχρονο : Ρήγας Αδάμ στρατιώτης, Χριστόδουλος Ζαφείρη έμπορος
Από Λιβάδι : Γιάννης Στρατή, Πασχάλης Στρατή εργάτες
Από Δουμπιά : Ευθύμιος Δουμπιώτης εργάτης, Τζάκας Αθανάσιος εργάτης
Από Καψόχωρα : Γεώργιος Ξανθόπουλος στρατιώτης
Από Επανομή : Θεοχάρης Στέριου εργάτης, Γεωργίου Δημήτρης στρατιώτης
Από Νικήτη : Γιάννης Γεωργίου, Μωρφούλα, Κυράννα, Δημήτριος, Γεώργιος, Αγοραστή Βασιλικού, Ιωάννης Κωνσταντή, Ζαφείρης Κωνσταντίνου, Γεωργίου Παναγιώτης στρατιώτης
Από Μεγάλη Παναγία (Ρεβενίκι) : Αγγέλου Θεόδωρος στρατιώτης
Από Καλλάνδρα : Γεωργίου Κυπαρίσσης στρατιώτης
Από Παρθενώνα : Πούλιος Γεωργίου στρατιώτης, Παραδείσης
Από Βάβδο : Στέριος Δημητρίου στρατιώτης
Από Ιερισσό : Ιωάννης Θεολόγου στρατιώτης
Από Κρήμνη : Κωνσταντίνος Ιωάννη στρατιώτης
Από Άγιο Νικόλαο : Δήμος Καρύδας στρατιώτης,
Δημήτρης Αγγέλου
Από Ριζά : Σπύρος Αθανασίου
Από Γομάτι : Παύλος Βασιλικού
Από Βραστά : Βασίλης Μαλαρή
Από Μεταγκίτσι : Αποστόλης Αγγέλου

Τρίτη 21 Ιανουαρίου 2014

Οι άγνωστοι Μακεδόνες ήρωες του 1821 από τη Χαλκιδική

Κατάλογος με όλους τους γνωστούς ήρωες του 1821
ανάμεσά τους και ο Κωνσταντίνος Δουμπιώτης
ΠΗΓΗ ΓΑΚ

ΠΑΤΗΣΤΕ ΠΑΝΩ ΣΤΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ LINKS






























Κυριακή 19 Ιανουαρίου 2014

Άγνωστοι Μακεδόνες στον στρατό του Καποδίστρια 1832

ΠΗΓΗ ΓΑΚ
Στους παραπάνω πίνακες το τάγμα του ταγματάρχη Αναγνώστη Πετσάβα 1832
με στρατιώτες κυρίως από Γρεβενά, Ανασέλιτσα κ Κασσάνδρα
Ο Αναγνώστης Πετσάβας γεννήθηκε στις αρχές του 19ου αιώνα στη Βόσσοβα (Σφηκιά) Ημαθίας. Κατάγονταν από τη μεγάλη οικογένεια των κλεφταρματολών Πετσαβαίων των Πιερίων. Υπήρξε κλέφτης στον Όλυμπο (Πλαταμώνα) και αρχικά πολέμησε στη Νάουσα, συνεργαζόμενος με το θείο του Μιχαήλ Πετσάβα και μετά την καταστροφή της Νάουσας το 1822, συνέχισε τον αγώνα στον Όλυμπο υπό τον Διαμαντή Νικολάου. Μετά την αποτυχία των επιχειρήσεων στην Κεντρική Μακεδονία, ακολούθησε τα σώματα των Ολυμπίων στον Ασπροπόταμο. Εκεί, με το σώμα του, συνεργάστηκε με τους Στουρναραίους. Νυμφεύτηκε μάλιστα την κόρη του Αθανάσιου Στουρνάρα. Στη συνέχεια, επικεφαλής 300 στρατιωτών πολέμησε υπό τον Αναστάσιο Καρατάσο στην Εύβοια και τη Σκιάθο. Τέθηκε υπό τις γενικές οδηγίες του Ν. Κριεζώτη και συνέχισε τον αγώνα στην Αταλάντη και το Τρίκερι. Το 1828 κατέφυγε με την οικογένειά του στη Σκόπελο. Μετά τη σύσταση του τακτικού στρατού, κατατάχτηκε στην Ε΄ τάξη αξιωματικών αλλά αδικήθηκε ως προς το βαθμό κατά τον Ν. Κριεζώτη. Έκτοτε υπηρέτησε στο ίδιο σώμα με το θείο του Μιχαήλ Πετσάβα και τον αδελφό του. Το Μάιο του 1832 ο θείος του Μιχαήλ και ο αδελφός του σκοτώθηκαν σε ταραχές στην Αράχωβα και ο ίδιος ανέλαβε την αρχηγία του σώματος, λαμβάνοντας το βαθμό του πεντακοσίαρχου. Υπηρέτησε σε διάφορες θέσεις με τον τακτικό στρατό και το 1832 μετατέθηκε με το σώμα του στο Ναύπλιο. Μετά την αποστράτευσή του το 1848, εγκαταστάθηκε στη Χαλκίδα απ' όπου το 1865 έστειλε επιστολή προς την Επιτροπή Αγώνα, ζητώντας χωρίς επιτυχία, αποζημίωση, καθώς είχε διαθέσει όλη του την περιουσία στον αγώνα

Στον παραπάνω κατάλογο το τάγμα του οπλαρχηγού Διαμαντή Νικολάου Ολύμπιου με πολλούς Ολύμπιους στρατιώτες 1832
Ο Διαμαντής Νικολάου γεννήθηκε στα Ρυάκια (Ραίδιανη) Πιερίας. Έδρασε στους ορεινούς όγκους του Βερμίου, του Ολύμπου και των Πιερίων πριν από το 1821 και μετά την έκρηξη της Επανάστασης. Διαδέχθηκε τον πατέρα του στο αρματολίκι της Κατερίνης. Τον Ιούνιο του 1821 έλαβε μέρος στην εξέγερση της Κασσάνδρας. Το 1822 έλαβε μέρος στις μάχες του Κολινδρού, της Καστανιάς και της Μηλιάς. Μετά την καταστροφή του Πύργου των Λαζαίων κατευθύνθηκε προς το Βέρμιο, για να εκδικηθεί το θάνατο των συντρόφων του από τα Πιέρια. Έπειτα συνέχισε τη δράση του στη Νότια Ελλάδα. Εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στη Σκιάθο, όπου αντιμετώπισε με επιτυχία τους Τούρκους. Στις 09/10/1823 συμμετέχει στη νικηφόρα μάχη της Σκιάθου κατά του Ναυάρχου του Σουλτάνου Μωχαμέτ Χουσρέτ Πασά (ο λεγόμενος Τοπάλ). Η προσωρινή κυβέρνηση και ο Άρειος Πάγος λόγω της γενναιότητας και της στρατιωτικής του ικανότητας τον διόρισαν αρχιστράτηγο Ευβοίας και Ανατολικής Χέρσου Ελλάδος. Προξένησε τέτοια πλήγματα στους Τούρκους, ώστε οι τελευταίοι τον επικήρυξαν ως το «μεγαλύτερο μίασμα από τους Έλληνες». Αντιμετώπισε με επιτυχία τους Τούρκους στην Εύβοια και στη μάχη στα Βρυσάκια. Ο διορισμός του ως αρχιστράτηγου όμως προκάλεσε έντονες τοπικιστικές έριδες στην Ανατολική Στερεά και Εύβοια που τις υποκινούσε ο Οδυσσέας Ανδρούτσος, κινούμενος περισσότερο από προσωπικά κίνητρα. Η κατάσταση εκτραχύνθηκε το 1823 όταν παρά τη συνεχή απειλή των Τούρκων, ο Νικόλαος Κριεζιώτης (μετά από επιστολές που του έγραψε ο Οδ. Ανδρούτσος) κινήθηκε εναντίον του. Ο Διαμαντής συνέτριψε τους εσωτερικούς αντιπάλους του στις διάφορες εμφύλιες συγκρούσεις, καθώς εξακολουθούσε να έχει την υποστήριξη της κυβέρνησης και του Ιωάννη Κωλέττη. O Οδυσσέας Ανδρούτσος ενοχλήθηκε με την προαγωγή του Διαμαντή σε στρατηγό. Επιδίωκε να είναι αυτός στρατιωτικός ηγέτης της Ανατολικής Ελλάδος. Αντιπολιτεύεται και πολεμά τη νόμιμη κυβέρνηση, τον Άρειο Πάγο.


Πέμπτη 16 Ιανουαρίου 2014

Το Οθωμανικό Αρχείο στα Δουμπιά

Ταπί/Tapu 1887

Απόδειξη/makbuz 1907

Χοτζέτι του καδή της Παζαρούδας (ναχιγιές Παζαργκιάχ) σχετικό με το βακούφι του Μεχμέτ πασά (Mehmed paşa'nın vakfı 1861)


Απόδειξη τράπεζας / Ziraat bankasinin senedi 1899 Mürur tezkeresi /Διαβατήριο-άδεια μετακίνησης 1890 που χρησιμοποιούνταν από τουςταξιδιώτες τόσο για τοπικές όσο και για μεγαλύτερες μετακινήσεις, όπως π.χ. προς Κωνσταντινούπολη. Το έεγραφο περιείχε πληροφορίες για την ταυτότητα, τον προορισμό και τον λόγο μετακίηνησης. Εκδιδόταν από τις τοπικές αρχές



Χοτζέτι σπιτιού Πιπερά 1864/ Evin hücceti
Değirmenin Hüccedi. Χοτζέτι νερόμυλου 1874

Χοτζέτια (Hüccet)
Χαρτόσημα .Pul

Έγγραφο 1866
Συναλλαγματική Αγροτικής τράπεζας/ Ziraat bankasi senet

Αποδείξεις φόρων/Bedel


Άδεια εμπορίας ψαριών.Balık tıcaret



Φύλλα στρατιωτικού φυλλαδίου νεοσυλλέκτου στον οθωμανικό στρατό
Asker maaş cüzdanı


Απόδειξη 1890
Nüfus tezkeresi/Πιστοποιητικό πληθυσμού 1907


Tapu. Ταπί /Τίτλος ιδιοκτησίας 1866

Ταπί / Tapu 1897

Ταπί / tapu 1887

bekçinin tayını. Διορισμός αγρoφύλακα

Απόδειξη φόρου δεκάτης 1883/ösr
vergisi makbuzu

Έγγραφο 1887

Απόδειξη φόρου 1887

Αğnam vergisi


Έγγραφο .Belge.Evrak 1873


Χοτζέτι 1874
ΟΘΩΜΑΝΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ ΔΟΥΜΠΙΩΝ
Το Οθωμανικό αρχείο Δουμπιών Χαλκιδικής περιλαμβάνει 1300 οθωμανικά έγγραφα, που χρονολογούνται από το 1850 έως το 1912. Πρόκειται για συνηθισμένου τύπου έγγραφα, τα περισσότερα από τα οποία αποτελούν λιθογραφημένες φόρμες, όπου συμπληρώνονται τα διάφορα στοιχεία, αυτά είναι κατά κύριο λόγο πιστοποιητικά πληθυσμού (nüfus tezkeresi), ταπιά (tapu), χοτζέτια (hüccet), αποδείξεις φόρων (tezkere-makbuz), συναλλαγματικές (senet) και άλλα δικαιοπρακτικά έγγραφα που διαφωτίζουν την καθημερινή ζωή των ραγιάδων και τις σχέσεις τους με το οθωμανικό κράτος. Παρόλο τον τοπικό χαρακτήρα και το μικρό μέγεθος του αρχείου οι μελετητές της οθωμανικής ιστορίας μπορούν να έχουν την εικόνα ενός ολοκληρωμένου συνόλου εγγράφων μιας μικρής κοινωνίας όπως ήταν τα Δουμπιά στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα.

DOUMBIA OSMANLI ARŞİVİ

DOUMBIA CHALKIDIKIS OTTOMAN ARCHIVE

THE OTTOMAN ARCHIVE OF DOUMBIA CONTAINS 1150 OTTOMAN DOCUMENTS DATED FROM 1850 TO 1912. ALL OF THEM WERE FOUND IN THE VILLAGE AS PARTS OF FAMILY ARCHIVES. THE MOST COΜMON KIND OF THEM HAS TO DO WITH "TAPU" AND TAX RECEIPTS.